Programy ochrony środowiska, ograniczania niskiej emisji

Planowanie strategiczne to proces, w którym organizacja określa miejsce, jakie chce zajmować w przyszłości oraz sposoby, jakie wykorzysta, by się w nim znaleźć. Efektem tego procesu jest długofalowy plan określający generalny kierunek działania jednostki oraz metody i narzędzia jego wdrażania.

Podstawą polityki krajowej oraz samorządowej w kwestiach środowiskowych jest Program Ochrony Środowiska. Stanowi on podstawę zarządzania środowiskiem i jego ochrony we wszelkich możliwych aspektach właściwych dla danej jednostki. Do ich sporządzenia zobowiązane są organy wykonawcze gmin, powiatów i województw.

Program musi opierać się na analizie aktualnego stanu środowiska. Ocena stanu środowiska powinna być spójna z informacjami o stanie środowiska, zawartymi w innych dokumentach strategicznych. W trakcie opracowywania tego dokumentu określone powinny zostać cele i priorytety ekologiczne. Projekt dokumentu musi także zawierać rodzaje oraz harmonogram wdrażania działań proekologicznych, oraz wskazywać środki niezbędne do osiągnięcia celów, w tym mechanizmy prawno-ekonomiczne i środki finansowe, a także prognozę stanu środowiska na kolejne lata.

Cykliczna aktualizacja Programu Ochrony Środowiska pozwala analizować zmiany jakie zachodzą na danym terenie, co z kolei umożliwia podejmowanie decyzji o przeprowadzeniu lub zaniechaniu prowadzonych działań w celu doprowadzenia środowiska przyrodniczego do stanu równowagi i podążania w kierunku zrównoważonego rozwoju.

Innym dokumentem strategicznym jest Plan Gospodarki Niskoemisyjnej.

Jest on dokumentem, który koncentruje się na podniesieniu efektywności wykorzystania energii, zwiększeniu udziału odnawialnych źródeł energii w ogólnym bilansie rynku energii oraz redukcji emisji gazów cieplarnianych. Istotą Planu jest osiągnięcie korzyści ekonomicznych, społecznych i środowiskowych wynikających z działań zmniejszających emisje gazów cieplarnianych. Koncepcja tworzenia i realizacji Planów Gospodarki Niskoemisyjnej wynika z polityki klimatycznej Unii Europejskiej i międzynarodowych zobowiązań Polski do redukcji emisji gazów cieplarnianych określonych przez ratyfikowany Protokół z Kioto ustalony na forum Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych ds. Zmian Klimatu.